نقد فیلم من (ساخته سهیل بیرقی در سال 1394)

معجزه شخصیت و «منیت»اش 

نخستین نکته ای که در مواجهه با «من» سهیل بیرقی می توان بدان توجه داشت، این است که با فیلم ایده مواجهیم؛ شامل یک ایده مرکزی کاملاً متعارف و مرسوم در سینمای جهان اما به غایت کم به کار رفته در سینمای ایران، که ناظر بر محوریت یافتن شخصیتی چندبُعدی، یونیک و خاص در تمام سطور متن است و خرده ایده های مکملی همچون جعل معافیت سربازی، مشروب فروشی تقلبی، قاچاق آدم، آموزش موسیقی، معامله ملک و زمین و... که محتوای موقعیت های فرعی خلق شده توسط این شخصیت را شکل می دهند.